Southern Bluesnight #22 Festival Parkstad Lumburg Theater Heerlen (NL) (17-03-2018) reporter & photo credits: Freddie & Paul info organisatie: Southern Bluesnight Heerlen info bands: Stompin' Grounds (NL) - Cajun Moon (NL) - Bourbon Street (B) - Ernest van Aaken Band (NL) Errol Linton Band (GB) - Guy Davis (US) - Barrelhouse (NL) - Chris Cain Band (US/I) - SaRon Crenshaw & Blind B Tweed feat. Gervis Myles - Guy Verlinde & The Mighty Gators (B) © Rootsville 2018

De eerste tekenen van de lente beginnen zich toch enigszins bibberend te vertonen en dus ook tijd om stilaan de indoor festivals op ons los te laten. Links en rechts was er al een 'kleintje' dat de kop opstak maar met de 22ste editie van de 'Southern Bluesnight' te Heerlen beginnen we spreekwoordelijk aan de grote kanonnen. In het Parkstad Limburg Theater te Heerlen is het steeds weer lang voor de deuren zich openen aanschuiven geblazen. In navolging van de voorbije edities heeft de organisatie ook nu weer een prachtige affiche tot stand weten te brengen met optredens op de vertrouwde 3 locaties ook steeds aangevuld met 2 'buskers'. Altijd een lichte prettige chaos hier in Heerlen wanneer je dit festival in je eentje wil verslagen. Er zijn altijd wel een paar concerten die zich overlappen en dus moeten er, net als op andere jaren, ook nu weer keuzes worden gemaakt.

Op deze 22ste editie mogen we zelfs twee bands uit België verwelkomen en zo zal deze 'Southern Bluesnight' beginnen en afgesloten worden met blues van bij ons. Alvorens Guy Verlinde & The Mighty Gators' hier deze nacht met een nachtelijke party zullen afsluiten beginnen ze hier in het DSM TheaterCafé met een voor beide landen een Limburgse formatie. Het aantreden van 'Bourbon Street' is een gevolg dat ze als laureaat werden uitgeroepen op de voorafgaande 'BRUL' contest. Het begint hier allemaal in het 'DSM Theatercafé' en de presentatie is zelfs geheel zonder ondertiteling maar gee beater vrundje es 't eege mundje...

'Bourbon Street' bestaat uit Mario "Little M" Jossels (vocals, bass), Luc "Daddy Bean" Boonen (harmonica), Jo "Jojo Guitar" Vossen (guitar) en Wilfried "Chopstick Willy" Claesen (drums). Een band waarbij de swamp blues en blues rock in elkaar verweven zijn. Naast ijzersterke covers zijn ze de laatste periode ook aan eigen werk aan het schaven en ook een eerste CD zit in de pipeline.

We kennen deze band in eerste instantie door het brengen van uitstekende covers waarbij eigen werk altijd als minimalistisch werd ervaren maar daar is de laatste tijd een enorme kentering in gekomen. Dat deze Belgische Limburgers aardig met eigen originals uit de hoek kunnen komen bewijzen ze hier vanavond op deze 'Southern Bluesnight'. Dus vanaf nu geen Albert Collins meer en zal de honing van hun zelf gaan komen. Met nummers als 'Home Town' en 'Cutting Loose' lijkt het erop of de bandleden aan een nieuw leven begonnen zijn. Naast de nog steeds ongepolijste whiskey stem van 'Little M' zetten ook de andere Bourbon Street'ers een enorme stap voorwaarts. Zo is er het nummer 'The Owl' waarop harper 'Daddy Bean' ten volle in ontplooiing kan komen. Het doet er niet toe wie voor wie de credits zijn maar dit is een knap stukje vakmanschap, dit is good Mojo!

Na deze Limburgse aftrap gaat het een eerste keer richting 'Limburgzaal'. Ondanks Jamaicaanse roots leeft en werkt Errol Linton in het Verenigd Koninkrijk, en meer bepaald in Brixton. Met reggea dat in zijn DNA verweven zit brengt deze Errol Linton hier blues met een lichte Jamaicaanse toots en dat gaat er uiteraard altijd wel in als zoete broodjes. Op de BBC was in 1993 deze harper te zien aan de zijde van niemand minder dan Big Bill Broonzy. Aan Errol's zijde vanavond krijgen we Adam Blake (guitar), Lance Rose (bass), en ook Petar Zivkovic (keyboards) en Kenrick Rowe (drums).

Met een meer dan behoorlijk charisma beginnen de heren van deze 'Errol Linton Band' aan hun deel van deze 'SBN'. Hun muziek is bijzonder relax maar desalniettemin zeer aanstekelijk te noemen. Geen al teveel drukdoenerij maar gewoon straight blues in een soms Jamaicaans jasje. Neem nu een nummer als 'Mama Said', dat is van het soort waar elke blues liefhebbers kan van genieten en dat doet ook de volgelopen 'Limburgzaal'. Ook nummers als 'Stressed Out' huisvesten niets minder dan pure klasse. Soms jazzy, dan weer bijzonder bluesy maar zonder meer een 'bullseye', althans voor mij hé! Nu eerst even tijd voor ing tuut beer om een eerste keer te kunnen bekomen.

Tegen de klok van 8.45PM bevind ik me op een eerste crossroad hier in Heerlen. In het Theatercafé gaat de blues-troubadour Guy Davis van start met aan zijn zijde onze eigenste Paul De Laat. Vorige dinsdag is mijn collega Marcel deze al gaan beluisteren in de Missy Sippy te Gent. Op het zelfde tijdstip gaat de Nederlandse formatie 'Barrelhouse' van start in de statige 'Rabozaal'. Mijn voorkeur gaat uit om 'Guy Davis' als eerste te aanhoren om daarna nog stiekem bij 'Barrelhouse' binnen te wippen in de statige Rabozaal.

Guy Davis hoeft in 'blues country' al lang geen introductie meer. Zonder meer mag hij uitgeroepen worden als ambassadeur van akoestische country blues, iets wat nog bevestigd werd door zijn nominatie bij de 'Grammy Awards 2018'. De lijst van namen met wie hij al heeft samen gespeeld is ellenlang en in 2017 maakte hij samen met Fabrizio Poggie nog een onwaarschijnlijk straf album als homage aan het legendarische duo Sonny Terry and Brownie McGhee (album report)

Aan zijn zijde vanavond een Belgische harper, Paul De Laat. 'Baby' Paul kennen we uiteraard van met zijn eigenste 'De Laat Brothers' maar ook als de 4de harmonica speler bij de formatie 'Harp4'. Met als thema 'countryblues' tappen Guy Davis en zijn nachtelijke kompaan uiteraard uit het onuitputtelijke arsenaal van nummers maar ook covers als 'Spoonfull' van Howlin' Wolf en door de uitstekende interactie met het publiek zorgt Willie Dixon zijn ‘Little Red Rooster’ ook voor het nodige animo.

Zelfs zijn 'Chocolate Man' wordt hier vanavond omarmt net als en Brownie McGhee's 'Walk On'. Weerom een prestatie om 'u' tegen te zeggen maar in alle eerlijkheid we hadden niets anders verwacht van deze Guy Davis met aan zijn zijde een subtiele maar toch straffe Paul De Laat. Respect! Die van de 'Southern Bluesnight' zijn hun ieëwig dankbaar.

In de Rabozaal waren Tineke Schoemaker en haar Barrelhouse nog lang niet uitgezongen. Deze Haarlemse band heeft ondertussen al een aardig stukje geschiedenis geschreven in de Nederlandse blues scène. Deze Barrelhouse is ontstaan in 1974, jawel 44 jaar geleden, uit de restanten van de Oscar Benton Bluesband en is sinds al die tijd onveranderd gebleven. Een zeer gewaardeerde 'live act' in binnen- en buitenland. Naast Tineke treden aan de broertjes LaPorte met Johnny (guitar) en Guus (guitar), Han van Dam (piano), Bob Dros (drums) en Jan Willem Sligting (bass, accordeon).

Vorig jaar brachten ze hun nieuwste album 'Almost There' op de markt en uiteraard zijn nummers als 'I Wanna Go Home' en 'Down in the Alley' ook hier vanavond onmisbaar. Al zo lang samen dan kan het natuurlijk niet anders of hier staat een perfect geoliede machine op het podium, maar eerlijk het draait toch allemaal een beetje rond de prachtige stem van hun zangeres. Wie sjrief die zich? Tineke Schoemaker!

Een band die ondanks de vele jaren nog steeds dezelfde intimiteit en energie aan de dag komt te leggen dan 40 jaar geleden. Almost There? Bijlange niet, er kunnen toch talrijke jaartjes bij op de teller. Geliek nog mieër, mé eist een beer ;-)

Tot vorig jaar was Chris Cain eerder voor velen nog een nobele onbekende al heeft hij al wel enkele uitstekende album op zijn archief en wordt hij in de blues wereld aanzien als een mix tussen de twee Kings, BB en Albert. Deze samensmelting van van beide iconen maakten dat hij als een uitzonderlijk begaafd gitarist kan worden bestempeld. Vorig jaar zette deze Chris Cain het festival Swing in Wespelaar nog in vuur en vlam en vorige donderdag was hij samen met zijn Italiaanse begeleiders de 'Luca Giordano Band' nog te gast bij Move2Blues in Hasselt. De begeleiders bestaan uit Jan Korinek (keyboards), Walter Cerasani  (bass) en Lorenzo Poliandri (drums), een formatie die hier in Europa zijn vaste backing band zijn. Vorig jaar bracht deze Chris Cain nog een hoogstwaarschijnlijk straf album op de markt (album report).

Het werd wel even stressen want het leek erop of Jan Korinek zijn 'black & white keys' verstek lieten gaan maar door een interventie van de McGyver van deze 'Southern Bluesnight' kwam alles nog net klaar. Ondertussen was Chris Cain keurig in het maatpak zijn 'Les 'Lucile' Paul al liefdevol aan het koesteren, sjunder kan nie.

Gewoonte getrouw begint Chris met 'Whole Lot of Lovin' uit zijn album 'Cain does King'. Al vanaf 'note one' komt de voltallige 'Limburgzaal' aan zijn lippen te hangen en met 'Crosscut Saw' en 'Help Me' van SBWII wordt de liefde voor de blues hier probleemloos overgebracht. Het blijft altijd genieten van zijn guitarlicks waarvoor hij gekend is. Met zijn setlist vanavond opteert hij eerder voor het werk van Albert King dan voor de sound van die andere King. 'Guess Who' is zo een meer dan aangrijpend bluesje waarop meerdere blues fanaten hun liefde van hun leven leerden op kennen. Chris Caine, iens küëning, ummer küëning.

Van de 'Limburgzaal' terug naar het 'Theatercafé' en met deze 'Ernest van Aaken Band' val ik eerllijk gezegd in een zwart gat. Ernest leerde zichzelf gitaar spelen en voelt zich bijzonder goed in zijn vel bij het brengen van country blues en ragtime. Door hem worden we hier vanuit dit café rechtstreeks getransformeerd richting Mississippi Delta. Normaal staat hij bekend om zijn solo optredens maar voor deze 22ste editie van de 'Southern Bluesnight' treed hij hier vanavond aan met een band. Een formatie die verder nog bestaat uit Daan van der Vorst (drums), een trombone speler waarvan me de naam is ontglipt en Roel van Erp (bass). Een digitaal erfstuk hebben ze nog niet maar het zit er wel aan te komen, al zal het mede als modeverschijnsel een gewoon cassette'ke zijn.

Geen straight blues met deze 'Ernest van Aaken Band' al is dit misschien wel van welke kant je het bekijkt. Met nummers als 'If You Want Me' en uiteraard met de gospel traditional 'Keep Your Lamp Trimmed and Burning' doet hij me onherroepelijk denken aan 'Luke Winslow King'. Uiteraard werd dit nummer bekend door uitvoeringen van onder meer 'Blind Willie Johnson' maar het is de 'Luke' die er door zijn versie in deze gospel een behoorlijke dosis 'New Orleans' kwam in te steken. De trombone speler van dienst helpt hier ook uiteraard aan mee. Slide is ook iets wat bij Ernest hoog in het vaandel wordt gedragen zoals op Muddy Waters zijn 'I Can't Be Satisfied'. Voor mij een meer dan aangename kennismaking. God reklaam.

Tijdens deze nacht in de straten verdwalen zit er hier niet in want het speelt zich allemaal af binnen de muren van het 'Parkstad Limburg Theater' en met SaRon Crenshaw zitten we al zo goed als bij het afsluitende luik van deze 'Southern Bluesnight'. Zijn albums 'Drivin' (album report) en, de uit de samenwerking met Blind B' and The Visionairs afstammende, 'Goin To Get Deep' (album report) werden bijzonder goed ontvangen door de pers. Het was zelfs sterk dat hij op 'Blues Peer' van vorig jaar als een lichtpunt voor de blues kon worden beschouwd. Deze zomer zien we hem ook nog aan het werk op onze Belgische podia maar vooreerst is er nog het aantreden hier in Heerlen.

Het moet toch wat doen voor een muzikant wanneer je van een doodgewoon club podium zomaar in deze mooie Rabozaal terecht komt, sjunder kan nie. En ook bij deze SaRon Crenshaw voel je dit. Nummers als 'Feel Like Crying' maken dat je hier de spreekwoordelijke speld hoort vallen. Intens en van een hoog kaliber weet SaRon Crenshaw net als vorig jaar op 'Blues Peer' iedereen in de ban te houden. Is het nu funky blues, soulblues of gewoonweg steengoede blues, deze man kan het allemaal en wie niet van zijn warme en soulvolle stem kan houden moet dan maar richting 'Graspop'.

De conversaties tussen gitaar en de Hammond grooves zijn van een uitzonderlijke hoge kwaliteit en belichamen perfect de klasse die SaRon Crenshaw en deze 'Blind B and The Visionairs hier komen te etaleren. Deze Visionairs zijn Bart Kamp (bass), Jeroen JJ Goossens (drums) en Govert van der Kolm (keyboards) en zeker deze laatste tilt deze blues naar een ander niveau. They are 'Goin' To Get Deep tonight' Klasse! Don't leave us, ShaRon please don't go.

Nog eenmaal richting 'Limburgzaal' voor (voor mij althans) een primeur. Visueel hen ik deze formatie nog niet aan het werk gezien maar door het beluisteren van hun album 'Come Together' uit 2016 (album report) kon ik me bij deze 'Tweed Funk' me toch enigszins inleven. In oktober van vorig jaar kwam de frontman van deze 'Tweed Funk', Joseph 'Smokey' Holman helaas te overlijden. Naar aanleiding van het verlies van hun populaire frontman beslisten de leden van de band aangevuld met de nieuw aangetrokken blues- en gospelzanger Gervis Myles om met deze 'The Smokey Holman Memorial Tour' een gepaste homage te brengen aan hun vriend en collega. De rest van deze band bestaat uit Andrew Spadafora (sax), Randy Komberec (guitar), Eric Madunic (bass) en ook nog David Schoepke (drums).

Zo energiek als maar kan openen ze hier vanavond met een rhythm 'n bluesje van Roy Montrell. Op diens heerlijke 'Everytime I Hear That Mellow Saxophone' speelt saxofonist Andrew Spadafora zich meteen in de spotlights. Dat hij Joseph 'Smokey' Holman moet doen vergeten laat Gervis Myles toe om als een sterke persoonlijkheid naar voren te treden. Straffe kost en heerlijke funk blues waarbij best deze 'Limburgzaal' zou mogen in beweging door komen. Nummers als 'Sweet Music' en 'Come Together' slaan meteen aan. It's just soul rockin' at his best. Uh Huh, Oh Yeah!

Rest er enkel nog het afsluitende concert met Guy Verlinde and the Mighty Gators. De ingeweiden weten dat er met Guy Verlinde als allerlaatste op de affiche te zetten er een onwaarschijnlijke feestje zit aan te komen. Guy is naast België en Nederland ook bijzonder populair in Duitsland en het Oostblok en mag als een van de boegbeelden van onze Belgische blues scène worden beschouwd.

Dit jaar staat Guy Verlinde al 20 jaar op de planken en met zijn 'Mighty Gators' werden er 10 kaarsjes uitgeblazen. Dit jubileumjaar met veel luister ingezet met het uitbrengen van hun verjaardagalbum 'X' (album report) . Zonder zijn 'Mighty Gators' zou het feestje maar half af zijn en die 'Gators' zijn Stijn Bervoets (guitar), Karl Zosel (bass) en Benoit Maddens (drums). 2018 is zal zonder twijfel een indrukwekkend jaar zijn voor deze band en dat zullen ze hier vannacht in Heerlen dan ook geweten hebben.

Nummers als 'Threat Me Right' en het onmismare 'Soul Jivin'' maken dat er hier in het Theatercafé geen doorkomen meer aan is. Naast een steengoede blues man is deze Guy Verlinde ook nog een getalenteerd entertainer dit ondersteund door een bijzonder sterke band. Van het diepzinnige 'Sacred Ground' tot het met bijzonder veel sfeer en ambi gespeende 'Ain't No Sunshine' van Bill Withers is dit de absolute apotheose en als het moest kunnen helpen, Guy nog 10 jaartjes erbij.

Doordat we ons hectisch doorheen de avond moeten werken als reporter en/of fotograaf zouden we nog twee andere bands vergeten te vermelden. De 'buskers' die indien er nog een gaatje in het programma was vast te stellen dit met puur professionalisme kwamen te vullen. Die 'buskers' dat waren 'Stompin' Grounds' , een jonge Limburgse band, die kwam op te vallen op de recente BRUL-contest en ook tijdens een Maankwartiersessie, dit door een aparte, aantrekkelijke eigen sound. Nummers met dansbaarheid van de gypsy swing. In januari 2018 is de debuut EP op cd & vinyl verschenen. Deze 'Stompin' Grounds' bestaat uit Daan van de Ven (drums), Rick Stegeman (guitar) en Jesse Deledda (bass).

Die andere 'busker' Cajun Moon speelt de warme, relaxte muziek uit de zuidelijke staten van de VS in een eigen stijl die is gebaseerd op arrangementen van de bandleden. Een blues 'n roots formatie waarbij namen als J.J. Cale en Tony Joe White in je geest worden opgeroepen. De warme klanken voeren je mee naar de swampblues en de sound van Tulsa, een mix van country, blues en rock and roll. 'Cajun Moon' dat zijn Lars Murrer, Robert Spronken, Juul Peters en Bram Peters.

Bedankt voor een heerlijke nacht hier in het Zuiden van Nederlands Limburg, en zo zitten we meteen in de juiste flow en kijken dus al schoorvoetend uit naar de 3de editie van Hageland Blues & Roots, volgende zaterdag eerstkomend in GC De Roos te Glabbeek (Nabij Tienen) bis da wah...

Southern Bluesnight Heerlen #22

Limburg, Limburg allein...